MATHILDE (70/72)

477 - "mensch" - Collage - A4

LXX   AAN MATHILDE


Aanbidt de mensch een afgod hem gelijk?
    'k Aanbad. Gij hebt mij tot u opgeheven,
    En 't arme hart werd duizend levens rijk:
Want, waar ik leven zag, schonk ik mijn leven;

    En voor uw blik nam engte en tijd de wijk,-
Driest moest mijn ziele in de eindeloosheid zweven,
    En rustig werd ze als 't blauwe hemelrijk,
Waarachter duizend starren wentlend streven:

    De vogel zweeft, en zingt, wanneer hij ziet
Ter vlucht omlaag, waardoor hij 't hart voelt treffen,
    En zucht, en traan, en blijde lach wordt lied:

    Zoo zong ik, wat verblijdde of heeft gesmart
Mathilde! ik ween van weelde bij 't beseffen:
    Ik drukte u een ideaal aan 't hart!

Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.120