De weg terug

dv2017 - "bijna geheel ontsponnen vleugelmieke" -collage -A4



DE WEG TERUG

De avond kwam; de avondspin
had ons onmerkbaar ingesponnen.
Alles stond stil en de geronnen
minuten stroomden niet meer in.
We lagen naar het plafond te kijken,
dat was ook leeg; ik werd zo bang,
ik had één strakke koude wang,
we lagen roerloos als twee lijken...
Toen, in dit strak-gespannen niet,
opeens van zeer dichtbij de regen,
stil slikkend langs het raamkozijn.
Ontdooien van het vast verdriet
en o de pijn om te bewegen
om niet meer dood te mogen zijn.


M. Vasalis, Verzamelde Gedichten,Van Oorschot, Amsterdam 2006, p.21

Reacties

Populaire posts