MATHILDE (67/72)

473 - "volgetrosten" - Collage - A4

LXVII   VAARWEL AAN 'T WOUD


    Mijn lievelingsplekje in 't woud, waar 't groene dak
Een blauwer schoort, en schemerschijn doet dalen
    Op levend loof en volgetrosten tak,
En zonnegoud langs bladergoud laat dwalen-

    Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak,
Wat nooit mijn hart tot menschen kan herhalen...
    Gedachtenstroom, die uit mijn ziele brak,
Vloei eeuwig-onbegrepen door die zalen!

    Vaarwel, vertrouwlijke eenzaamheid en koor,
En kleurig heir van vlinderende bloemen,
    En daar in 't groen, gij, oogen, blauw van gloor!

Gij hebt mij God het leven hooren noemen,-
    Gij kent mijn hart en weet wat ik verloor...
't Verloorne zal naast u voor 't zielsoog doemen!

Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.117