MATHILDE (65/72)

471 - "gaaike" - Collage - A4

LXV   HET DOODE GAAIKE



    Daar treurde een vinkje bij haar gaaike dood,
En sprak: 'Kunt gij uw wieken niet bewegen,
Kunt gij niet staan? Nooit hebt ge zoo gezwegen...
    Gij zijt mijn gaaike niet, dat vroolijk floot!
   
    Dit is geen vogel meer: hij schijnt ontbloot
Van wenschen, en zoo rustig neêrgezegen,
Alsof hij, wat hij wenschte, hadd' verkregen,
    En of hij lang gehoopt geluk genoot.'

-'Dood (sprak een oude raaf) is uw genoot:
Nooit kust hij meer, nooit hoort ge meer zijn zangen.'
    Toen schreide 't vinkje: haar gemis was groot...

'Dank, hadt gij lief! 't geluk heeft hij ontvangen:
    (Zei de ander) leven en verlangen vlood:
Gelukkig is, wie niets heeft te verlangen.'


Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.115