MATHILDE (53/72)

460 - "naaldengrint" - Collage - A4

LIII   HET LIED DES STORMS



Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind,
    En machtig wuiven de gepluimde toppen,
    En strooien rond de zware schilferknoppen,
Die stuiven over 't knerpend naaldengrint:

    En uit het hemelgroen dier ruige koppen,
Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind...
Daalt daar een lied op 't bevend menschenkind,
    Dat van een grootsch ontzag de borst voelt kloppen:

    'De duizend, die zichzelf nooit wezen konden,
Bezitten saâm éen waarheid, die hen bindt:
    Hun is 't geloof, dat spreekt uit duizend monden;

Maar wie, wat menschlijk waar is, zelf ontgint,
    Voelt zich aan zich door zich alleen verbonden,
En weet, dat hij voor zich slechts waarheid vindt.'




Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.101