MATHILDE (49/72)

456 - "nachtzon" - Collage - A4

XLIX   DE BOUWVAL


't Is alles nu met duisternis omtogen,
    En 't starrendak zendt stilte op 't glanzend puin,
    De verre trots weleer van rots en kruin,-
Het maanlicht glipt door holle vensterbogen;

Geen sprankje mos wordt door een zucht bewogen,
    Geen leven slaakt geluid in 't kil arduin,-
    Slechts in den onkruid-ruigen bouwvaltuin
Schiet klaterend een springbron naar den hoogen:

En 't lage dal blikt op met vreeze en beven
    Naar 't slot, waar zang en zwaardgekletter klonk,
Toen willekeur bevel mocht geven,-

En 't ziet in schemerschijn der nachtzon zweven
    Het schimmenheir, dat in den dood verzonk,
Doch in den doodschen burg der nacht bleef leven.


Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.97