MATHILDE (48/72)

455 - "ademt" - Collage - A4

XLVIII  MANESCHIJN


De zon der nacht kwam uit de bergen klimmen,
    En zoomt met zilver de afgedoolde wolken:
    Het water wentelt ze in zijn blanke kolken,
En doet ze in kabbelende rimpels glimmen;

Door 't glanzend bergwoud dolen doffe schimmen,
    Die, slank en trillend, bosch en berg bevolken...
   De stilte alleen kan al die rust vertolken:
De nacht houdt de' adem in; de rotsen grimmen:

Aan ieder sprietje bleef een dauwdrup hangen,-
De hitte werd door de' avonddauw gevangen,
    En geurt er mede uit de aard, die liefde wademt;

De mensch luikt vol genot de droomende oogen,
En 't luwtje, als liefde al zoetjes aangevlogen,
    Heeft kussend hem den sluimer ingeademd...


Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.96