MATHILDE (27/72)

434 - ''ach'' - Collage - A4

XXVII  DE HOLLE BERG


'O zonlicht' - op een dennenwoud van rotsen,
     Wier top mijn langste schaduw niet genaakt,
      Is 't of een sombre reus zijn hel bewaakt,
En, wat zich roert, dreigt met granieten knotsen.

    Geen einde links, geen rechts; het duister braakt
Gore gevaarten; eeuwge tranen trotsen
    Alleen de stilte en dood; de hartstoorts kraakt;
De voet doet kei op kei in de' afgrond klotsen.

    Die starrenlooze hemel, holle berg -
Die leegte, die zich rondt in 't nederwelven...
    Een leeuwenmuil oneindig opgesperd!

    Daar grimmen tanden hier en in de vert'...
    Mathilde!... Koude huivert mij door 't merg...
En 'k voel een diepe duizling me onderdelven...

Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.73