MATHILDE (20/72)

427 - "glimvlieg" - Collage - A4

XX  DE MAAN VERRIJST



Het duister doet de tinten samenvlieten
    En dekt met fulpen nacht het schel azuur,-
Nu gaat de glimvlieg heen en weder schieten,
    Gelijk een star, gelijk een dansend vuur:

    De stilte bidt. - Een tempel is natuur,
En de aard voelt zich met vrede als overgieten...
    Het is dezelfde heilige avonduur',
Als toen ik 't eerst heur aanblik mocht genieten:

Eerbiedig denk ik aan het jong verleden:
Ik hoor heur stem, ik hoor heur zachte schreden,
    Op bloesemgeuren stijgt haar naam omhoog -

Wat zou dat zilver op den bergtop wezen?...
Daar is de maan al in haar glans verrezen...
    Zoo rijst Mathilde voor het dromend oog!

Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.66