Mathilde (19/72)

426 - "ongetinte" - Collage - A4

XIX   DORRE BLOEMEN


Daar walmen warme geuren om mij rond...
    Hoe kleurig al die duizend bloemen pronken!
    Zij buigen zacht, van eigen geuren dronken,
De ranke kopjes, als Mathilde blond...

Mathilde...! o, dat zij mij nu ook verstond!
    Hoe dikwijls heb ik haar een bloem geschonken,
    En werd met bloemen dan beloond of lonken,
Die ze om mijn handen en mijn harte wond:

    Die bloemen, liefdegeurend na het sterven,
    Die met het leven geur en kleuren derven,
Herleefden dood, maar als vergeet-mij-nieten-

    Wat zal ik nu nog bloemen plukken?
    Mag ik ze niet meer op haar boezem drukken,
Zoo mogen ze ongetinte vruchten schieten!

Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.65