MATHILDE (15/72)

422 - "vervromen" - Collage - A4

XV   AVONDZANG


Het zuidewindje suist door zwarte twijgen,
    En kust het slapend dons der zangers teeder,-
    De zilvren boomen wiegen heen en weder,
En doen hun schaduw met hen mede nijgen,-

Een stille zwoelte komt uit de akkers stijgen,
    Een koele stilte daalt op donzen veder,-
    De zilvren nachtzon sprenkelt droomen neder
En lacht van liefde in eeuwig-lachend zwijgen:

Mathilde sluimer! Zomernacht doet droomen,
    En zomerdroomen zijn van manestralen,
En manestralen zijn als liefdestroomen:

    De liefde doen zij uit den hemel dalen,
En dalen in de ziel, die zij vervromen:
Is liefde dwaling, kan men zoeter dwalen...?



Jacques Perk, Gedichten, ISBN 90351 2014 0, p.59