OVER STOF EN IJS (1/9)

345 - "borstbeen" - Collage - A4

BENAUWD

Wat duurt het jaar lang, er komt
geen eind aan de zomer. Zij zuchten.

Bij ons komt lucht niet verder
dan het borstbeen. Wij horen

een nieuwe adem: tijd hijgt
sneller en lichter in ons rond.

Het is niet bij te houden, wij
zullen duizelig worden, omvallen,

onszelf nog zien als laatste
schaatsers op smeltende melk,

zware sporen trekkend in ijs
dat gelig zwelt aan de randen;

neerkijkend, terwijl lente stijgt
in de bomen, voor anderen.


Anna Enquist, Gedichten 1991-2012, ISBN 90 295 8770 9, p.209