OUD GEREEDSCHAP MENSHEID MOE (14/18)

323 - "sproke" - Collage - A4

ZANDLOPERZAND


Uiteindelijk dan, zandloperzand, bij
de vaalt aangeland langs die weg,
de smalle naar Aken en Keulen, zit
ik, al te verderfelijke, hand in hand
met oud gereedschap, zeis en zicht,
onder gerafelde juten lap van de lucht.
Onsterfelijke rondelen (shh) zingen
de kraaien de vaalt toe, die brandt,
het leven toe, dood op zijn gemak;
de vlieg toe aan het stuur van t wrak.
O hoe mooi, zandloperzand, onverguld
is de vaalt die in zak en as je onthult
rokende sproke van onschuld en schuld.















H.H. ter Balkt, Hee Hoor Mij Ho Simultaan op de Brandtorens. Verzamelde Gedichten, ISBN 978 90 234 7498 2, blz 541