Sfinx aan zee (9-12)

306 - "gebeente" -  Collage - A4

Beschouw mij als een dode,
sinds lang met spreken opgehouden.
Door mijn gebeente
haalt een ander adem,
betast een bries
de tijdingen en de stigma's
beschreven in het zand
en het stomme misbaar
van de stem.

Vervoeg ik van de wereld
schedel aan schedel
de nalatenschap
en het nameloze noorden.
Stilte slaapt er in koor,
zwart en zijnde,
schreeuwholte,
het duizendjarig toezeggen
van de nagalm.

Terwijl de sneeuw ons indijkt
en verzoent, ontgroeit
aan onze slapen
in het rotsbeen
een laatste antwoord:
accolade van oor en lip,
vraagteken van steen.


Michel Bartosik, Schroomruil. Verzamelde gedichten, ISBN 978-90-5655-315-9, p.97