Sfinks in zee (6/12)

302 - "buffet" - Collage - A4

Er woont een sfinx in zee,
het koude buffet van de dood.

Laborieus geklapwiek is hoorbaar
over de branding weg en weer -
te banaal onze geschiedenis, iliasje
van licht en nacht en nog eens licht.

Er moet een stem zijn, zo nocturn
dat in de spiegel wederhoorbaarheid,

er moet, zij 't godvergeten en in volle zee,
een kerf komen in die zerk die ons met lamme
klauw al die waardeloze tekens geeft.





Michel Bartosik, Schroomruil. Verzamelde gedichten, ISBN 978-90-5655-315-9, p.94