legenden (3/8)

232 - "knieschijf" - Collage - A4

Het is als het lichaam
dat eens zal neerdalen uit de enige diepte
die wij niet doorgronden

een lichaam een onvatbare
ruimte-egel
van tienduizend monnikscellen
haremkamers
slachthuizen
mondholten
overbevolkt en nooit stervend
zolang één binnenplaats overeind staat
één vogelkooi blinkt en zingt

het zal zich neerlaten en als een wandloze inhoud
zich neervlijen op onze oppervlakte

het zal tienduizend deuren openen
en energie vretend spreken:

    broeder zuster
    mijn zeer gelijke
    mijn lief protoplasma van steen
    mijn voederbak
    mijn blinkende zingende vogelkooi
    mijn hartkamer
    mijn hemels gekleurde aardse volière
    mijn lichaam
    eenling als ik
    ondeelbaar evenbeeld opper-
    vlakkig wonder drink-
    bare spiegel oh
    mijn inhoud

op zijn lange tochten zag het dit
nooit tevoren
het is uitgelaten en al zijn cellen
smikkelen en steken de vlag uit

oh
en mijn barende buurvrouw is zijn zenuw
en oh mijn vloekende buurman is zijn gebed
en zijn snijtand
en oh mijn geliefde is zijn geliefde handpalm
en ik oh ik ben
zijn knieschijf die niet wil knielen -


Gerrit Kouwenaar, Gedichten 1948-1978, ISBN 9021471434, p.186