Serenade

 

032 - "muzemond" -  collage - A4

 Serenade

De dag verschrikt ons, van een terras
Slaan wij 't voorbijgaan wezenloos gade,
Als waren wij van een verloren ras,
Wij blaadren in boeken aan de kaden.

Soms schenkt in 't laatste van den avond
Het toeval ons nog een vage vrouw,
Wij nemen het met geluk niet zoo nauw,
Voor liefdestormen te zeer gehavend.

Van al het schoon, weleer zwervend verworven,
Kunnen wij niets aan 't hart zoo vast drukken
Dat de dood het ons niet kan ontrukken;
Lang voor zijn komst zijn wij steenarm gestorven.

J. Slauerhoff, Verzamelde Gedichten, ISBN 90-388-7038-8, p.255