Lakedaimonische Discuswerper

Lakedaimonische Discuswerper

In Hyakinthos van Amyklai (om wie
hij Delphi Delphi liet, die hij lied
loos en zonder boog omzwierf aan
de Eurotas zowel als in Sparta, voor
wie hij, de grote broer van Artemis

jachtnetten herstelde, wiens meute hij
in bedwang hield, wanneer ze, zijn arm
licht op H's schouder , langs de ruigere
bergrichels liepen) kwam mijn god zich
tegen, een kopvechter de spiegel.

Om de keuzejongen te tonen wie hij wel
was en in zo'n steil plezier hief hij
in de lichte oefenwedstrijd waartoe ze
op de luwe grasmat tussen twee gebergten in
zich met olijfolie ingewreven hadden

die diskos, balanceerde hem, boog zich
en slingerde van zijn plek voortkomend
hem zo hoog dat een stel cumuli geplet
raakte, de schijf terugkerend ter aarde
als een effectvolle planetoïde.

De tengere tantaliserend bloed
sterfelijke Spartaan gunde zich
geen tijd. Liep hard. Greep het neer
komend werpwiel maar het stuiterde
nog hevig hemels van de grond hoog

en sloeg hem de slaap in. De
Deliër werd even wit als zijn
slachtoffer; uitte zich na wanhoops
pogingen het bloeden te stelpen,
na mond-op-mondbeademing, scherp;

mijn onkreukbare god 'ik knecht
van de Morai' zwoer ' als ik nu
melodiseer zal het voor jou klinken.'
Sprookte voort uit het bloed van
de discuswerper onuitwisselijk in

het gras een purperder purper dan
van Tyrus, de vorm van de lelie
maar met op de kelkbladen
het door Phoibos Apolloon
zelf ingeschreven ai.


Jacques Hamelink, Boheems glas, ISBN 90-214-6543-4, p.54-55



over LYRIEK