 |
| dv 2017 - "hun aangezicht" - collage op papier - A4 |
Dit alles sinds ik mijn lichaam beter ken.
Nooit bemerkte ik hun aanwezigheid
Hun aangezicht, krampschokken
Wringend in hun leugens
Tegen wil en dank.
Zoals zij heb ook ik nog te leven.
Dagreizen of minuten
Maar nog te leven, overeenkomstig met de reinheid
De reddingsdaden die men stelt op aarde.
Zonder ouderdom, zonder vrees
Maar nog steeds heb ik de lafaard lief.
En het schijnt mij toe - uit een tijd -
Dat ik, tenminste, geen afscheid wil nemen
Van mijn taak.
Dat ik weer spreek, tot mijn vrienden spreek
En de deugd opnieuw in dienst neem.
Hoe dan ook.
Men overleeft aan zijn wonden
En deel voor deel
Aan de hovaardigheid
Hugues C. Pernath, Gedichten, ISBN 90-774-4171-9, p.206
over LYRIEK
Reacties