Ter Loome Zee Met Slappe Zeilen
Ter loome zee met slappe zeilen
onder eenzelfde lamme zon,
en steeds het onveranderd-ijle
aan elken nieuwen horizon;
aldóor de dagen áldoor varen
een onverschill'gen avond toe,
en eindeloos het loom verzwaren
der lamme leden, hooploos moe;
en nimmer, nimmer slapen mogen,
maar steeds naar horizonnen spiên
met starre en pijnlijk-sperrende oogen
die zelfs den zwarten nacht niet zien...
1912
Karel van de Woestijne, Verzamelde gedichten,Tweede druk 1978, ISBN 90 223 0659 3, p.687
onder eenzelfde lamme zon,
en steeds het onveranderd-ijle
aan elken nieuwen horizon;
aldóor de dagen áldoor varen
een onverschill'gen avond toe,
en eindeloos het loom verzwaren
der lamme leden, hooploos moe;
en nimmer, nimmer slapen mogen,
maar steeds naar horizonnen spiên
met starre en pijnlijk-sperrende oogen
die zelfs den zwarten nacht niet zien...
1912
Karel van de Woestijne, Verzamelde gedichten,Tweede druk 1978, ISBN 90 223 0659 3, p.687