het ogenblik: terwijl (5/9)

397 - "potdicht" - Collage - A4

sloophuis


wat de muren omhelsden: het als een ziekte
geërfde, het gekregene als een
te vluchtige kus, het gekochte ontvreemde, het
al potdicht geschrevene, het ten slotte na lang
bersten en kraken monddood geleefde behelzende

het geledigde huis dat nu langzaam vanbinnen
zijn weegschaal voelt breken, zo in zichzelf
verbaasd en van alle kanten doorzichtig, het steeds
meer afwezig dakloos inwendige

vol tijd lekt het, afval van elders, uitziend
zonder zijn inhoud voelt het hoe het zich afbouwt
hoe het zich uitbraakt, zelfs het uit
geteld uurwerk zich in leegstand terugwindt, tot
zijn eindpunt terugkeert -

Gerrit Kouwenaar, Vallende Stilte. Een keuze uit eigen werk, ISBN 978 90 214 3453 7, p.197