CIRKEL VAN ONGELIJK

389 - "anti-leven" - Collage  - A4

CIRKEL VAN ONGELIJK

Ik vraag me af of wat ik heb geschreven
geboorte werd van wat ik heb verwekt,
of redding uit het niets van anti-leven
dat woordeloos zou sterven onbevlekt.

Maar als ik deze strofe zit te lezen,
zich ongevraagd een nieuwe heeft gemeld,
vermoed ik dat geen woord uit eigen wezen
iets weet als ik het hem niet had verteld.

En toch. Want wie is ik en wàt vertellen:
ik, het verbaasde, sprakeloze kind,
ik, idioot die wel tot tien kan tellen
maar in geen enkel woord zichzelf weervindt?

Wat mag vertellen zijn zijn? De geest bevrijden
van gensters die het vuur niet nodig heeft,
van klanken die als keien verder glijden
en waar het water evenmin om geeft?

Blijft vuur niet liever vuur en water water,
dan ik ze leep in stem en letter vang?
Want wat blijft van hun woord een etmaal later?
Wat asse op papier en voor hoe lang?

Karel Jonckheere, 'Niemand moet me helpen sterven', ISBN 9052400539, p.132