DE UREN (10/24)

363 - "normvast" - Collage - A4

   16.00

Ik kan je haast namaken met mijn lijf,
zo op de mat gaan staan als jij, een beetje
voorover in de schouders, knieën stijf,
benen wat uit elkaar. De camera,
die snel en normvast honderd grijzen meet,
sluit jaar na jaar kort. Lachend, wuivend sta
ik voor het donker met je hoed, je bril,
je jas, je schoenen; leeg. Een peuleschil.

Eva Gerlach, Het gedicht gebeurt nu 1979-2009, ISBN 978 90 295 7175 3, p.98