DE UREN (6/24)

359 - "verwezen"  - Collage - A4

   12.00

Een mes je leven en jij die het sleep,
richtte op het middelpunt en wierp, zit stil.
Wereld, teruggezonden door je bril,
vernauwt zich tot de smalst denkbare streep
licht, dat me opensnijdt. Ik kan niet lezen
wat je me opdroeg hier. Je zit verwezen
uit tijd naar me te kijken, ieder jaar
ga ik meer op je lijken. Je ziet maar.


Eva Gerlach, Het gedicht gebeurt nu 1979-2009, ISBN 978 90 295 7175 3, p.94