DE UREN (5/24)

358 - "neuswortel" - Collage - A4

   11.00


'Je morst weer.' Suiker glinsterde voor het raam
dat uitzag op zwart water ('Ik wil daar staan,
ik heb zoveel brood.' Ze lieten je niet gaan);
het trok vliegen, die ik met een hand steeds wegving.
Van je neuswortel naar je neuspunt ging
been, parallel aan dat van oor naar kin,
omhoog als je adem nog niet op wou zijn.
Koffie verdampte uit dik wit porselein.


Eva Gerlach, Het gedicht gebeurt nu 1979-2009, ISBN 978 90 295 7175 3, p.93